ശിതവിശിഖഹതോ വിശീർണദംശഃ
ക്ഷതജപരിപ്ലുത ആതതായിനോ മേ
പ്രസഭമഭിസസാര മദ്വധാർഥം
സ ഭവതു മേ ഭഗവാൻ ഗതിർമുകുന്ദ
വിവർത്തനം
മോക്ഷദായകനായ പരമദിവ്യോത്തമപുരുഷൻ ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാൻ, എന്റെ പരമ ആത്യന്തികമായ പ്രാപ്യസ്ഥാനമായിത്തീരട്ടെ. യുദ്ധഭൂമിയിൽ മൂർച്ചയേറിയ ശരങ്ങളാൽ ഞാൻ ഏൽപ്പിച്ച മുറിവുകൾ നിമിത്തം, ക്രോധതാലെന്നപോലെ, അദ്ദേഹം എന്റെ നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവചം ഛിന്നഭിന്നമാകുകയും, മുറിവുകളാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരം രക്തപൂരിതമാകുകയും ചെയ്തു.
ഭാവാർത്ഥം
രണാങ്കണത്തിൽ, ഭീഷ്മദേവനും ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനും തമ്മിലുളള പെരുമാറ്റം രസകരമാകുന്നു. എന്തെന്നാൽ, ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, അർജുനനോട് പക്ഷപാതപരവും, അതേസമയം, ഭീഷ്മദേവനോട് ശത്രുതാപരവുമായി തോന്നിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ, യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മഹാഭഗവദ്ഭക്തനായ ഭീഷ്മദേവനോടുള്ള സവിശേഷമായ പ്രീതി പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാകുന്നു. ശത്രുതാഭാവത്തോടെയും ഭഗവാനെ സംപ്രീതനാക്കുവാൻ ഒരു ഭക്തന് സാധ്യമാകുന്നുവെന്നതാണ് അത്തരം പെരുമാറ്റത്തിന്റെ ( ബന്ധത്തിന്റെ ) അമ്പരിപ്പിക്കുന്ന അർത്ഥം. ഭഗവാൻ നിരപേക്ഷനാകയാൽ, ഒരു ശത്രുവിന്റെ പ്രവൃത്തിയായ ആക്രമണത്തിലൂടെ പോലും ഭഗവാന് തന്റെ ശുദ്ധഭക്തനിൽനിന്നുള്ള സേവനം സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയുന്നു. ഭഗവാന് ശത്രുക്കളാരുമില്ലെന്നുമാത്രമല്ല, ശത്രുക്കളെന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവർക്കുപോലും അദ്ദേഹത്തിന് ഹാനി വരുത്തുക സാധ്യമല്ല. എന്തെന്നാൽ, അദ്ദേഹം അജിതൻ, അഥവാ അപരാജിതനാകുന്നു. എങ്കിലും, ആരും ഭഗവാനേക്കാൾ ഉന്നതരല്ലെങ്കിലും, ഉയർന്ന പദവിയിലിരുന്നുകൊണ്ട് ഭക്തൻ ഭഗവാനെ നിയന്ത്രിക്കുകയോ, അധിക്ഷേപിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ അദ്ദേഹമതാസ്വദിക്കുന്നു. ഇവയൊക്കെ ഭഗവാനും ഭഗവദ്ഭക്തനും തമ്മിലുളള അതീന്ദ്രിയ പാരസ്പര്യ ബന്ധമാറ്റമാകുന്നു. ശുദ്ധഭക്തിയുതസേവനത്തെ സംബന്ധിച്ച് യാതൊരു ജ്ഞാനവുമില്ലാത്ത ഒരാൾക്ക് അപ്രകാരമുളള പെരുമാറ്റത്തിന്റെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കുക സാധ്യമല്ല. വീരോചിതനായ യുയുത്സുവിന്റെ ഭാഗമാണ് ഭീഷ്മദേവൻ അഭിനയിക്കുന്നത്. മാത്രവുമല്ല, സാമാന്യ നേത്രങ്ങൾക്ക്, ഭഗവാന്റെ ശരീരം മുറിവേൽക്കപ്പെടുന്നുവെന്നു തോന്നിപ്പിക്കാനായി, ഭഗവാന്റെ ശരീരത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിക്കപ്പെട്ടതും മനഃപൂർവമായിരുന്നു. യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇവയൊക്കെ അഭക്ത സംഭ്രാന്തരാക്കുന്നതാകുന്നു. സർവം ആത്മീയമായ ശരീരത്തെ ക്ഷതമേൽപ്പിക്കുവാൻ സാധ്യമല്ല. മാത്രവുമല്ല, ഭക്തൻ, ഭഗവാന്റെ ശത്രു ആയിരിക്കുകയും സാധ്യമല്ലതന്നെ. അല്ലെങ്കിൽ ഭീഷ്മദേവൻ, അതേ ഭഗവാനെ, തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ പരമപ്രാപ്യസ്ഥാനമായി ലഭിക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കില്ലായിരുന്നു. ഭീഷ്മദേവൻ, ഭഗവാന്റെ ശത്രുവായിരുന്നുവെങ്കിൽ, നിന്നിടത്തുനിന്നും ഒട്ടും അനങ്ങാതെതന്നെ അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കുവാൻ ഭഗവാന് കഴിയുമായിരുന്നു. രക്തത്താൽ അഭിഷിക്തനായി, മുറിവുകളോടെ ഭീഷ്മദേവന്റെ മുന്നിൽ വരേണ്ട യാതൊരു ആവശ്യവും അദ്ദേഹത്തിനില്ലായിരുന്നു. ശുദ്ധഭക്തനാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട മുറിവുകളോടെ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ട അതീന്ദ്രിയ ശരീരത്തോടെ യോദ്ധാവായ ഭക്തന് ദർശനം നൽകുവാനാണ് ഭഗവാൻ അപ്രകാരം പ്രവർത്തിച്ചത്. ഭഗവാനും സേവകനും തമ്മിലുള്ള അതീന്ദ്രിയരസം അന്യോന്യം കൈമാറുന്ന മാർഗമാണിത്. അത്തരത്തിലുള്ള പരസ്പര കൈമാറ്റത്തിൽ, ഭഗവാനും ഭക്തനും അവരവരുടേതായ സ്ഥാനങ്ങളിൽ ശ്ലാഘിക്കപ്പെടുന്നു. ഭീഷ്മ ദേവന് നേരെ ഭഗവാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അർജുനൻ തടഞ്ഞത്. ഭഗവാനിൽ അത്യന്തം ദേഷ്യമുണ്ടാക്കിയെങ്കിലും, അതൊന്നും വകവെക്കാതെ, ഒരു കാമുകൻ, കാമുകിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലുന്നതുപോലെ ഭീഷ്മ ദേവന് നേരെ അദ്ദേഹം കുതിച്ചു. സ്പഷ്ടമായി, ഭഗവാന്റെ തീരുമാനം ഭീഷ്മദേവനെ വധിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ, പരമാർത്ഥത്തിൽ ഭഗവാന്റെ മഹാഭക്തനെന്ന നിലയ്ക്ക് അദ്ദേഹത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനായിരുന്നു ഭഗവാൻ അപ്രകാരം പ്രവർത്തിച്ചത്. ഭഗവാൻ എല്ലാ ബദ്ധാത്മാക്കളുടെയും രക്ഷകനാകുന്നു. നിർവ്യക്തികവാദികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും മോക്ഷം കാംക്ഷിക്കുന്നു. അങ്ങനെ അവരുടെ കാംക്ഷയ്ക്കനു സരിച്ചുള്ള മോക്ഷം ഭഗവാൻ സദാ അവർക്ക് പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഇവിടെ ഭീഷ്മദേവൻ, ഭഗവാനെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിഗത ലക്ഷണങ്ങളോടെ ദർശിക്കുവാൻ അഭിലഷിച്ചു. ഈ തൃഷ്ണ എല്ലാ ശുദ്ധഭക്തരിലുമുണ്ടാവും.
( ശ്രീമദ് ഭാഗവതം /1/9/38 )
🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆
ഹരേ കൃഷ്ണ ഹരേ കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ ഹരേ ഹരേ
ഹരേ രാമ ഹരേ രാമ രാമ രാമ ഹരേ ഹരേ
ഹരേ കൃഷ്ണ 🙏
ഇതുപോലെയുള്ള ആത്മീയ വിഷയങ്ങൾ വായിക്കുവാനായി താഴെക്കാണുന്ന ലിങ്ക് പിൻതുടരുക .
ശുദ്ധ ഭക്തി വാട്സ്ആപ്പ് ഗ്രൂപ്പ്
.jpg){kind=small}
