Sunday, April 30, 2023
ഹിരണ്യകശിപുവിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് പ്രഗ്ലാദന്റെ മറുപടി
ഹിരണ്യകശിപു പറഞ്ഞു: ഹേ അധികപ്രസംഗീ, ബുദ്ധികെട്ട കുടുംബദ്രോഹിയായ ,അധമാ, നിന്നെ ഭരിക്കാനുളള എന്റെ അധികാരം നീ ലംഘിച്ചു, അതിനാൽ അങ്ങേയറ്റം പിടിവാശിയുളള വിഡ്ഢിയാണ് നീ. നിന്നെ ഇന്നു ഞാൻ യമപുരിയിലേക്ക് അയയ്ക്കുന്നുണ്ട്. മൂഢാ, നിനക്കറിയുമോ, ഞാൻ കോപിക്കുമ്പോൾ ത്രിലോകങ്ങളും അവയുടെ നിയന്താക്കൾക്കൊപ്പം പ്രകമ്പനം കൊളളും. അങ്ങനെയുളള എന്റെ ശാസനത്തെ നിരസിച്ച് നിർഭയനായി എന്റെ മുന്നിൽ വരാൻ നിനക്ക് കഴിയുന്നത് ആരുടെ ശക്തിയാലാണ് ? - (ശ്രീമദ് ഭാഗവതം 7.8.5-6/വിവർത്തനം )
പ്രഹ്ലാദൻ പറഞ്ഞു: രാജാവേ, നിങ്ങൾ ചോദിക്കുന്ന എന്റെ ശക്തിയുടെ പ്രഭവം നിങ്ങളുടേയും ശക്തിയുടെ പ്രഭവമാകുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ എല്ലാ ശക്തികളുടെയും പ്രഭവം ഒന്നാകുന്നു. അദ്ദേഹം നിന്റെയും എന്റെയും മാത്രമല്ല, എല്ലാവരുടേയും ഒരേയൊരു ശക്തിയാകുന്നു. അദ്ദേഹമില്ലാതെ ആർക്കും ഒരു ശക്തിയും ലഭിക്കുകയില്ല. ബ്രഹ്മാവുൾപ്പെടെ സർവചരാചരങ്ങളും ആ ഭഗവദ്ശക്തിയാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു. പരമനിയന്താവും കാലഘടകവുമായ ഭഗവാൻ, ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെയും, മനസ്സിന്റെയും, ശരീരത്തിന്റെയും ശക്തിയും, പ്രാണശക്തിയുമാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനം അപരിമിതമാണ്. എല്ലാ ജീവസത്തകളിലും വച്ച് ശ്രേഷ്ഠനായ അവിടുന്നാണ് ത്രിഗുണങ്ങളുടെ നിയന്താവ്. സ്വശക്തിയൽ അദ്ദേഹം വിശ്വപ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും, സംരക്ഷിക്കുകയും, സംഹരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പിതാവേ, ദയവായി ആസുരീയ മനോഭാവം ഉപേക്ഷിക്കുക. മനസ്സിൽ ശത്രുക്കളെന്നും മിത്രങ്ങളെന്നുമുളള വേർതിരിവ് ഉണ്ടാക്കരുത്; എല്ലാവരോടും സമചിത്തത പുലർത്തുക. അനിയന്ത്രിതവും മാർഗഭ്രംശം സംഭവിച്ചതുമായ മനസ്സൊഴികെ ഇഹ ലോകത്തിൽ മറ്റൊരു ശത്രുവുമില്ല. എല്ലാവരെയും സമഭാവനയോടെ ദർശിക്കുന്ന തലത്തിലെത്തുമ്പോൾ, ഭഗവാനെ പരിപൂർണതയോടെ ആരാധിക്കുന്ന തലം പുൽകും. പുരാതന കാലത്ത്, ശരീരത്തിന്റെ സമ്പത്ത് കൊളളയടിക്കുന്ന ആറ് ശത്രുക്കളെ കീഴടക്കാത്ത, നിന്നെപ്പോലുള്ള ധാരാളം വിഡ്ഢികളുണ്ടായിരുന്നു. ഈ വിഡ്ഢികൾ, “പത്തു ദിക്കിലുമുളള ശത്രുക്കളെയെല്ലാം ഞാൻ ജയിച്ചു കീഴടക്കി" എന്ന് വളരെ അഭിമാനത്തോടെ ചിന്തിക്കുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഒരു വ്യക്തി ഇന്ദ്രിയങ്ങളാകുന്ന ആറു ശത്രുക്കളെയും ജയിക്കുകയും എല്ലാ ജീവസത്തകളോടും സമതുലിതാവസ്ഥ പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നപക്ഷം അവനു പിന്നീട് ശത്രുക്കളൊന്നുമില്ല. ശത്രുക്കളെന്നത് ഒരുവന്റെ അജ്ഞതയിലുളള ഭാവന മാത്രമാണ്. - ( ശ്രീമദ് ഭാഗവതം 7.8.7- 10/വിവർത്തനം )
മനസ്സിനെ പിടിച്ചടക്കാതിരുന്നാൽ ഒരു സാമ്രാജ്യം പിടിച്ചടക്കാൻ പറ്റിയെങ്കിൽപ്പോലും നാം പരാജിതരാണ്.
കൃഷ്ണഭൂലി സേയ് ജീവ-അനാദി ബഹിർമുഖ
അതഏവ മായാ താരേ ദേയസംസാര ദുഃഖ
“കൃഷ്ണനെ മറക്കുകയാൽ ജീവസത്ത സ്മരണാതീതകാലം മുതൽ, ഭഗവാന്റെ ബാഹ്യരൂപത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട്, അവന്റെ ഭൗതിക ജീവിതത്തിൽ മിഥ്യാശക്തി (മായ) എല്ലാത്തരം ദുരിതങ്ങളും നൽകുന്നു." ജീവസത്തെ നൈസർഗ്ഗികമായി ആത്മാവാണ്- പരമ പ്രഭുവിന്റെ തന്നെ അംശമാണ്. മനസ്സ് മലിനമാകുന്നതോടുകൂടി, ജീവസത്ത, അതിന് അല്പം സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ളതുകൊണ്ട്, കലഹിക്കുന്നു. ഈ അവസ്ഥയിൽ മനസ്സ് “ഞാനെന്തിനു കൃഷ്ണനെ വണങ്ങണം? ഞാനാണ് ദൈവം”എന്ന് അനുശാസിക്കുന്നു. അങ്ങനെ, കപടധാരണയാൽ അയാൾ കഷ്ടപ്പെടുകയും അയാളുടെ ജീവിതം ദുഷിച്ചുപോകുകയും ചെയ്യുന്നു. നാം പലതിനെയും പിടിച്ചടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു- സാമ്രാജ്യങ്ങളെപ്പോലും; എന്നാൽ മനസ്സിനെ പിടിച്ചടക്കാതിരുന്നാൽ ഒരു സാമ്രാജ്യം പിടിച്ചടക്കാൻ പറ്റിയെങ്കിൽപ്പോലും നാം പരാജിതരാണ്. ചക്രവർത്തികളാണെങ്കിലും നമ്മുടെ ഉള്ളിൽത്തന്നെയുണ്ട് നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു - നമ്മുടെ സ്വന്തം മനസ്സ്.
ജിതാത്മനഃ പ്രശാന്തസ്യ പരമാത്മാ സമാഹിതഃ ശീതോഷ്ണസുഖദുഃഖേഷു തഥാ മാനാപമാനയോഃ
“മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയ ഒരാൾക്ക് പരമാത്മാവ് പ്രാപ്തമായിക്കഴിഞ്ഞു; കാരണം അയാൾ ശാന്തി നേടിക്കഴിഞ്ഞു. അങ്ങനെയുള്ളവന് സുഖവും ദുരിതവും, ചൂടും തണുപ്പും, മാനവും അപമാനവും എല്ലാം ഒരുപോലെതന്നെ". (ഭ.ഗീ.6.7)
വാസ്തവത്തിൽ എല്ലാജീവസത്തകളും പരമദിവ്യോത്തമപുരുഷന്റെ ആജ്ഞക്കധീനരാകേണ്ടതാണ്; പരമാത്മാവായി ഓരോരുത്തരുടെയും ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിതനാണ് പരമദിവ്യോത്തമ പുരുഷൻ. മനസ്സ് ബാഹ്യമായ മിഥ്യാശക്തിയാൽ വഴിതെറ്റിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, നാം ഭൗതിക-കർമ്മങ്ങളിൽ കെട്ടുപിണഞ്ഞവരായിത്തീരുന്നു. അതു കൊണ്ട് ഏതെങ്കിലുമൊരു യോഗചര്യയിൽക്കൂടി, ഒരാൾ തന്റെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ, അയാൾ ലക്ഷ്യപ്രാപ്തനായിക്കഴിഞ്ഞതായി കരുതപ്പെടാം. ഭഗവദാജ്ഞകൾ ഏവരും അനുസരിച്ചേ മതിയാകൂ. മനസ്സ് ദിവ്യപ്രകൃതിയിൽ ഉറപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, പരമപ്രഭുവിന്റെ ആജ്ഞ അനുസരിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഒരാൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. മനസ്സ് ദിവ്യമായ ആജ്ഞകളെ സ്വീകരിക്കുകയും അത് അനുസരിക്കുകയും വേണം. മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ, നാം സ്വാഭാവികമായി പരമാത്മാവിന്റെ അഥവാ സർവശ്രേഷ്ഠാത്മാവിന്റെ ആജ്ഞകൾ അനുസരിക്കുന്നു. കൃഷ്ണാവബോധത്തിലുള്ള ഒരാൾക്ക് തൽക്ഷണം ഈ അതീന്ദ്രീയ സ്ഥാനം ലഭ്യമാകുന്നതുകൊണ്ട്, ഭഗവാന്റെ ഭക്തൻ, ഭൗതിക- അസ്തിത്വത്തിന്റെ ദുരിതസുഖങ്ങൾ,ശീതോഷ്ണങ്ങൾ മുതലായ ദിത്വങ്ങളാൽ ബാധിക്കപ്പെടുന്നില്ല, ഈ അവസ്ഥയ്ക്കാണ് സമാധി അഥവാ പരമപുരുഷനിൽ മുഴുകൽ എന്നു പറയുന്നത്.
( അതീന്ദ്രിയം / അദ്ധ്യായം 3)
Wednesday, April 12, 2023
ഹരേകൃഷ്ണ മന്ത്രം ചൊല്ലുന്നത് ദേവാരാധനയേക്കാൾ ശക്തമാണ്
പണ്ട്, വിഷ്ണുവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ് സർവ കർമങ്ങളും നിർവഹിച്ചിരുന്നത്, പക്ഷേ സത്യയുഗത്തിനുശേഷം വൈഷ്ണവർക്കിടയിൽ അനാദര പ്രവണതകളുടെ ലക്ഷണങ്ങൾ പ്രകടമായി. മറ്റുളളവരെ വൈഷ്ണവരാകാൻ സഹായിക്കുന്നവനാണ് ഒരു വൈഷ്ണവനെന്ന് ശ്രീല ഭക്തിവിനോദ ഠാകുറ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ധാരാളം ആളുകളെ വൈഷ്ണവരായി പരിവർത്തനം ചെയ്തതിന് ഉത്തമ മാതൃകയാണ് നാരദ മഹർഷി മറ്റുളളവരെ വൈഷ്ണവരായി പരിവർത്തിപ്പിക്കുന്ന ശക്തനായ വൈഷ്ണവൻ ആരാധിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്, പക്ഷേ ഭൗതിക കളങ്കം മൂലം, ഉൽകൃഷ്ടനായ അത്തരമൊരു വൈഷ്ണവൻ താഴേക്കിടയിലുളള മറ്റു വൈഷ്ണവരാൽ അനാദരിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ കളങ്കം ദർശിച്ച മഹാവിശുദ്ധരായ വ്യക്തികൾ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ വിഗ്രഹാരാധനയ്ക്ക് ആരംഭം കുറിച്ചു. ത്രേതാ യുഗത്തിലാണ് ഇത് ആരംഭിച്ചത്, ദ്വാപരയുഗത്തിൽ പ്രത്യേകിച്ച് പ്രബലമായി (ദ്വാപരേ പരിചര്യായാം). പക്ഷേ കലിയുഗത്തിൽ വിഗ്രഹാരാധന അവഗണിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഹരേ കൃഷ്ണ മന്ത്രജപം വിഗ്രഹാരാധനയെക്കാൾ ശക്തിമത്താണ്. ശ്രീ ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു ഇതിനൊരു പ്രായോഗിക മാതൃക ആവിഷ്കരിച്ചു. അദ്ദേഹം ക്ഷേത്രങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുകയോ വിഗ്രഹങ്ങൾ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല, പക്ഷേ അദ്ദേഹം സങ്കീർത്തന പ്രസ്ഥാനത്തെ സമൃദ്ധമാക്കി. അതുകൊണ്ട് കൃഷ്ണാവബോധ പ്രഭാഷകർ സങ്കീർത്തന പ്രസ്ഥാനത്തിന് കൂടുതൽ ഊന്നൽ നൽകണം, പ്രത്യേകിച്ചും അതീന്ദ്രിയ സാഹിത്യം അധികമധികം വിതരണം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ. ഇത് സങ്കീർത്തന പ്രസ്ഥാനത്തെ സഹായിക്കും. വിഗ്രഹാരാധനയ്ക്ക് സാധ്യതയുളളപ്പോഴൊക്കെ നമുക്ക് ധാരാളം കേന്ദ്രങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കാം, പക്ഷേ പൊതുവെ നാം അതീന്ദ്രിയ സാഹിത്യത്തിന്റെ വിതരണത്തിന് കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഊന്നൽ നൽകണം, കാരണം, ജനങ്ങളെ കൃഷ്ണാവബോധത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്നതിന് ഇത് കൂടുതൽ ഫലപ്രദമാകും.
(ശ്രീമദ് ഭാഗവതം 7/14/39/ഭാവാർത്ഥം )