നമോ ഗൗര കിശോരായ സാക്ഷാദ് വൈരാഗ്യ മൂർത്തയേ
വിപ്രലംബ-രസംബോധേ പദാംബുജായ തേ നമഃ
പരിത്യാഗത്തിന്റെ മൂർത്തീഭാവമായ ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി മഹാരാജിന് എന്റെ സാദര പ്രണാമങ്ങൾ അർപ്പിക്കുന്നു. വിപ്രലംബ ഭാവത്തിൽ ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാനിലുള്ള തീവ്രമായ പ്രേമത്തിൽ അദ്ദേഹം സദാ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.
വൃന്ദാവന യാത്ര
കിഴക്കൻ ബംഗാളിലെ ഒരു വൈശ്യ കുടുംബത്തിലാണ് ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി ജനിച്ചത്. ഒരു ഗൃഹസ്ഥൻ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹം ധാന്യങ്ങൾ വാങ്ങുകയും വിൽക്കുകയും ചെയ്തു. വിദ്യാഭ്യാസം ഒന്നുമില്ലാത്ത, എഴുതാനും വായിക്കാനും പോലും അറിയാത്ത വളരെ ലളിതമായ വ്യക്തിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഭാര്യ മരിച്ചപ്പോൾ, തന്റെ ഗ്രാമം വിട്ട് നൂറുകണക്കിന് ദുഷ്കരമായ മൈലുകൾ താണ്ടി വൃന്ദാവനത്തിലേക്ക് നടന്നു. വൃന്ദാവനത്തിൽ, ശ്രീമതി രാധാറാണിയുടെ ജന്മസ്ഥലമായ ബർസാനയിൽ താമസിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹം കുറച്ചുകാലം വനങ്ങളിൽ അലഞ്ഞു.
അവിടെ അദ്ദേഹം എല്ലാ ദിവസവും പൂക്കൾ ശേഖരിച്ച് രാധാറാണിക്കും ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാനും മനോഹരമായ മാലകൾ ഉണ്ടാക്കും. ആറുവർഷത്തിനുശേഷം അദ്ദേഹം ബർസാന ഉപേക്ഷിച്ച് വീണ്ടും വൃന്ദാവനത്തിലെ വനങ്ങളിൽ അലഞ്ഞു നടന്നു. ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി മുപ്പത് വർഷത്തോളം വൃന്ദാവനത്തിൽ താമസിച്ചു.
നവദ്വീപ് പ്രയാണം
ഒരു ദിവസം ശ്രീമതി രാധാറാണിയും ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് നവദ്വീപിലേക്ക് പോകാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. അവിടെ ചെന്ന് ഗംഗയുടെ തീരത്ത് പുല്ലും വാഴയിലയും നിർമിച്ച ഒരു ചെറിയ കുടിലിൽ താമസിച്ചു. പിന്നീട് അതുപോലും ത്യജിച്ച് നദീതീരത്ത് കുറുക്കിട്ട തുണി മാലയിൽ തിരുനാമം ജപിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിച്ചു. മഴ പെയ്താൽ മറിഞ്ഞ വള്ളങ്ങളുടെ അടിയിൽ അഭയം പ്രാപിക്കും. ജഗന്നാഥ ദാസ് ബാബാജിയുടെ ശിഷ്യനായ ഭഗവദ് ദാസ് ബാബാജിയിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം ദീക്ഷ സ്വീകരിച്ചത്.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരിത്യാഗം
ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി അവിശ്വസനീയമാം വിധം ത്യാഗാത്മകമായ ജീവിതം നയിച്ചു. ശ്മശാനത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ വസ്ത്രങ്ങൾ അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചു. അദ്ദേഹം ലളിതമായ തുണിയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ധരിച്ചിരുന്നില്ല. ഭക്ഷണത്തിനായി അല്പം അരി യാചിക്കുകയും ഗംഗാജലത്തിൽ മുക്കി വച്ച് തിളപ്പിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ കഴിച്ചു.
ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിക്ക് ഈ ഭൗതിക ലോകത്തോട് താൽപ്പര്യമില്ലായിരുന്നു, എന്നാൽ ഭഗവദ് പ്രേമത്തിന്റെ ആനന്ദത്തിൽ മുഴുകി, എപ്പോഴും ഭഗവാന്റെ തിരു നാമങ്ങൾ ജപിക്കുന്നതിൽ ഉത്സാഹിയായിരുന്നു. ആനന്ദത്തിൽ അദ്ദേഹം ചിലപ്പോൾ കരഞ്ഞു, ചിലപ്പോൾ ചിരിച്ചു, ചിലപ്പോൾ ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ നടന്നു. ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി ഒരു നിമിഷം പോലും കൃഷ്ണനെ മറന്നില്ല, അതിനാൽ ഒരു ഉത്തമ-അധികാരിയായി ബഹുമാനിക്കപ്പെട്ടു, ഭഗവാന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഭക്തൻ.
ധർമ്മ പ്രചരണം
ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി വളരെ അപൂർവമായി മാത്രമേ പ്രസംഗിച്ചിട്ടുള്ളൂവെങ്കിലും അദ്ദേഹം പ്രസംഗിക്കുമ്പോൾ നിഷ്കപടമായി സംസാരിച്ചു. ഒരിക്കൽ ധർമ്മിഷ്ഠനും ഉദാരനുമായ ഒരു വൈഷ്ണവ രാജാവ് ഗൗര കിശോർ തന്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ വന്ന് താമസിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ ക്ഷണിക്കാൻ ഒരു ദൂതനെ അയച്ചു. രാജാവിന്റെ ക്ഷണം കേട്ട് ഗൗര കിശോർ വികാരാധീനനായി, എന്നിട്ട് ഈ സന്ദേശം അയച്ചു: "എനിക്ക് വരാൻ താത്പര്യമുണ്ട്, എന്നാൽ ഞാൻ കൊട്ടാരത്തിൽ താമസിച്ചാൽ കൂടുതൽ ആഗ്രഹം തോന്നുകയും അസൂയാലുവായി തീരുകയും ചെയ്യും. പകരം അങ്ങ് രാജ്യവും സമ്പത്തും ഉപേക്ഷിച്ച് എന്റെ കൂടെ ഗംഗയുടെ തീരത്ത് വന്നാലും. ഞാൻ അങ്ങേക്ക് എന്റേതു പോലെ നല്ല ഒരു കുടിൽ പണിതു തരാം- നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ഭഗവദ് നാമങ്ങൾ ജപിക്കാം. പ്രതീക്ഷിച്ചതു പോലെ രാജാവിനെ പിന്നെ കണ്ടില്ല.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ സത്യസന്ധത
ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി എപ്പോഴും സത്യം വളരെ നിഷ്കപടമായി സംസാരിച്ചു. ഭൗതികവാദികൾ എന്ത് വിചാരിക്കുന്നു എന്ന് കാര്യമാക്കിയില്ല, കാരണം അദ്ദേഹം അവരുടെ ആശ്രിതനായിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹം വാങ്ങാൻ ധാരാളം ആളുകൾ വരുമെങ്കിലും അദ്ദേഹം സത്യം പറയുമ്പോൾ അസ്വസ്ഥരാകും. അവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും ആത്മാർത്ഥതയില്ലാത്തവരാണെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടു, അനുകമ്പയോടെ അവർക്ക് നല്ല ഉപദേശം നൽകി, പക്ഷേ കുറച്ച് ആളുകൾ അത് സ്വീകരിച്ചു. ബാബാജി അതൊന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല. അദ്ദേഹത്തിന് അവരുടെ സംഘത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല, കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്ത് ശ്രീകൃഷ്ണനായിരുന്നു, മറ്റാരെയും ആവശ്യമില്ല.
സനാതന ഗോസ്വാമിയുടെ തിരോഭാവ ദിനം
ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി ഒരിക്കൽ തന്റെ ദാസനോട് പറഞ്ഞു, "നാളെ സനാതന ഗോസ്വാമിയുടെ തിരോഭാവ ദിനമാണ്, അതിനാൽ നമ്മൾ സദ്യ ഉണ്ടാക്കുന്നു." ഞെട്ടിയ ബാലൻ പിന്നെ ചോദിച്ചു: "ഇത്തരം വിരുന്നിന് എങ്ങനെ ധനം ശേഖരിക്കും?" ഗൗര കിശോർ അവനോട് മറുപടി പറഞ്ഞു, " നമ്മളുടേത് ഒരു സാധാരണ വിരുന്നല്ല, നാം ഉപവസിക്കാൻ പോകുന്നു, ദിവസം മുഴുവൻ ഹരേ കൃഷ്ണ മഹാ മന്ത്രം ജപിക്കുക, നമ്മളെപ്പോലുള്ള പാവപ്പെട്ടവർക്ക് ഇത് ഏറ്റവും നല്ല വിരുന്നാണ്.
പുതിയ താമസ സ്ഥലം
നവദ്വീപിൽ ഒരു ധർമ്മശീലനായ വ്യക്തിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയും താമസിച്ചിരുന്നു. അവർക്ക് ഒരു പ്രശസ്തമായ അതിഥിമന്ദിരം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിയെ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു, ഒരിക്കൽ അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു ഭജൻ- കുടീർ, ഒരു ലളിതമായ വാസസ്ഥലം നിർമ്മിക്കാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. അവിടെ, മറ്റുള്ളവരാൽ ശല്യപ്പെടുത്താതെ, ഭഗവാനെ ആരാധിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയും. അദ്ദേഹം അവരോട് പറഞ്ഞു, "എനിക്ക് അതിൽ ശരിക്കും താൽപ്പര്യമില്ല, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് മറ്റൊരു വിധത്തിൽ എന്നെ സഹായിക്കാനാകും." അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി എന്തും ചെയ്യുന്ന ദമ്പതികൾ എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് ചോദിച്ചു.
ഗൗര കിശോർ പ്രതികരിച്ചു, "എനിക്ക് ചുറ്റും നിരന്തരം തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ആത്മാർത്ഥതയില്ലാത്ത നിരവധി ഭക്തർ എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കുന്നു. അവർക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ താൽപ്പര്യമില്ല, മറിച്ച് ഒരു വലിയ പ്രദർശനം നടത്തി പണം സമ്പാദിക്കുന്നതിലാണ് താല്പര്യം." അദ്ദേഹം തുടർന്നു, "നിങ്ങളുടെ അതിഥിമന്ദിരത്തിലെ ശൗചാലയത്തിൽ താമസിക്കാൻ എന്നെ അനുവദിച്ചാൽ അത് വലിയ സഹായമായിരിക്കും. ആത്മാർത്ഥതയില്ലാത്ത, ഭൗതിക ഭക്തരെ സഹിക്കുന്നതിനേക്കാൾ എനിക്ക് ദുർഗന്ധം സഹിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. തീർച്ചയായും ആ ദുർഗന്ധം അവരെ അകറ്റി നിർത്തും."
അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭ്യർത്ഥനയിൽ ദമ്പതികൾ വളരെ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു, പക്ഷേ സേവനം ആഗ്രഹിച്ച് അവർ അതിഥിമന്ദിരത്തിലെ ഇടുങ്ങിയ ശൗചാലയം വളരെ നല്ല രീതിയിൽ വൃത്തിയാക്കി, ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി അവിടേക്ക് താമസം മാറി.
ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറുമായുള്ള സൗഹൃദം
ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന്റെ വ്യക്തിത്വം വളരെ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിയുടെ മികച്ച സുഹൃത്തായിരുന്നു. ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂർ ഒരു വലിയ പണ്ഡിതനും സർക്കാരിൽ ഉയർന്ന സ്ഥാനവും വഹിച്ചിരുന്നു. ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിക്ക് എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയില്ലായിരുന്നു. ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന്റെ ഗോദ്രുമിലെ ഒരു വലിയ വീട്ടിലും ഗൗര കിശോർ അതിഥിമന്ദിരത്തിലെ പൊതു ശൗചാലയത്തിലുമാണ് താമസിച്ചിരുന്നത്. ഒരു ദിവസം, ഭക്തിവിനോദ താക്കൂർ ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിയോട് ബാബാജി ദീക്ഷ നൽകാനായി അഭ്യർത്ഥിച്ചു, എന്നാൽ ഗൗര കിശോർ വിസമ്മതിച്ചു. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, ഭക്തിവിനോദ ഗോദ്രുമിൽ നിന്ന് വീണ്ടും ദീക്ഷ ചോദിക്കാൻ വരുന്നെന്നു ബാബാജി ആത്മ ജ്ഞാനം കൊണ്ട് മനസ്സിലാക്കി. നവദ്വീപിലെ ദുഷ്പേരുള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടെ (വേശ്യയുടെ) വീട്ടിലേക്ക് വേഗം ചെന്ന് അവരുടെ വരാന്തയിൽ ഒളിച്ചു.
ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന് ബാബാജിയെ എവിടെയും കണ്ടെത്താനായില്ല, വീണ്ടും വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടിവന്നു. ഗൗര കിശോർ ഒളിവിൽ നിന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ, ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിനെ കബളിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചതിൽ അദ്ദേഹം ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂർ മൂന്നാം തവണ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി 1908-ൽ അദ്ദേഹത്തിന് സമ്മതിക്കുകയും ബാബാജി ദീക്ഷ നൽകുകയും ചെയ്തു.
ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന്റെ പുത്രന്റെ ദീക്ഷ
പിന്നീട്, ഠാക്കൂർ തന്റെ മകൻ ബിമൽ പ്രസാദിനെയും ദീക്ഷ സ്വീകരിക്കാൻ അയച്ചു. ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി വിസമ്മതിച്ചപ്പോൾ ബിമൽ പ്രസാദ് എന്ത്കൊണ്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. ഗൗര കിശോർ മറുപടി പറഞ്ഞു, "നിങ്ങൾ ഒരു പണ്ഡിതനാണ്, നിങ്ങൾ ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന്റെ മകനാണ്. നിങ്ങൾക്ക് ദീക്ഷ നൽകാൻ ഞാൻ ആരാണ്?" എന്നാൽ ബിമൽ പ്രസാദ് ഉറച്ചുനിന്നു. "ദയവായി എനിക്ക് ദീക്ഷ തരൂ," അദ്ദേഹം അപേക്ഷിച്ചു. ഒടുവിൽ ഗൗര കിശോർ അനുതപിച്ചു. "ഞാൻ മഹാപ്രഭുവിനോട് ചോദിക്കട്ടെ. അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചാൽ ഞാൻ ദീക്ഷ തരാം." കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ബിമൽ പ്രസാദ് വീണ്ടും വന്ന് ബാബാജിയോട് മഹാപ്രഭുവിനെ സമീപിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു. "അദ്ദേഹം എനിക്ക് നേരിട്ട് ഉത്തരം നൽകിയില്ല,
" ഗൗര കിശോർ മറുപടി പറഞ്ഞു, "ഭൗതിക വിജ്ഞാനം ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ സഹായിക്കില്ലെന്ന് ലളിതമായി പറഞ്ഞു."
തന്റെ ഭൗതികമായ അറിവിൽ ഒരുപക്ഷെ അഹങ്കാരമുണ്ടെന്ന് ബിമൽ പ്രസാദിന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞു: " വാമനൻ ബലി മഹാരാജിനെ കബളിപ്പിച്ച് തന്റെ രാജ്യം വിട്ടുകൊടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച മഹാനായ വഞ്ചകൻ ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാന്റെ ദാസനായതിനാൽ, അങ്ങ് വഞ്ചനയിൽ വിദഗ്ദനാണ്, പക്ഷേ അങ്ങ് എന്നെ വഞ്ചിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും ഞാൻ അങ്ങയെ അനുവദിക്കില്ല. അങ്ങ് എനിക്ക് ദീക്ഷ നിരസിച്ചാൽ ഞാൻ എന്റെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കും!"
ആ യുവാവിന്റെ വിനയവും ആത്മാർത്ഥമായ നിശ്ചയദാർഢ്യവും ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിയെ വളരെയധികം സന്തോഷിപ്പിച്ചു. ബിമൽ പ്രസാദിനെ ഏകശിഷ്യനായി സ്വീകരിക്കാൻ അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചു. അദ്ദേഹം ബിമൽ പ്രസാദിന് ശ്രീ വർഷഭാനവി ദേവി ദയിത ദാസ് എന്ന പേര് നൽകി, അതിനർത്ഥം "വൃഷഭാനു രാജാവിന്റെ മകളുടെ കാമുകന്റെ സേവകൻ" എന്നാണ്. ഇതിൽ പരാമർശിക്കുന്ന മകൾ ശ്രീമതി രാധാറാണിയും അവരുടെ കാമുകൻ ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനുമാണ്. ബിമൽ പ്രസാദിന്റെ മികച്ച പാണ്ഡിത്യം കാരണം അദ്ദേഹത്തെ ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു, ഈ പേരിലാണ് അദ്ദേഹം പ്രശസ്തനായത്.
അന്ധത
പിന്നീടുള്ള ജീവിതത്തിൽ ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി അന്ധനായി. ഭക്തിവിനോദ താക്കൂറും ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതിയും അദ്ദേഹം ചികിത്സയ്ക്കായി കൊൽക്കത്തയിലേക്ക് പോകണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ ഗൗര കിശോർ നവദ്വീപിന്റെ പുണ്യഭൂമി വിട്ടുപോകില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. കൊൽക്കത്തയിലായിരിക്കുമ്പോൾ തന്റെ മകൻ തന്നെ പരിപാലിക്കുമെന്ന് ഭക്തിവിനോദ നിർദ്ദേശിച്ചപ്പോൾ, ഗൗര കിശോർ അസ്വസ്ഥനായി, താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ഉടൻ ഓടിപ്പോയി.
ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതിയിൽ നിന്നുള്ള സേവനം സ്വീകരിക്കാൻ അദ്ദേഹം ഒരു തരത്തിലും ആഗ്രഹിച്ചില്ല - പകരം നദിയിൽ മുങ്ങി മരിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി. പിന്നീട് നാൽപ്പത്തിയഞ്ച് ദിവസം അദ്ദേഹത്തെ കാണാതായി. എവിടെയാണ് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഭക്തിവിനോദ ഠാക്കൂറിന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു. അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു, "അങ്ങയുടെ മകൻ എന്നെ സേവിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ നദിയിൽ മുങ്ങിമരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആത്മഹത്യ ചെയ്താൽ ഭഗവാനെ സേവിക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ ഒരു പ്രേതമായി മാറുമെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. അതിനാൽ ഞാൻ എന്റെ മനസ്സ് മാറ്റി."
അങ്ങനെ ഗൗര കിശോർ അന്ധനായി തുടർന്നു. ഈ ഭൗതിക ലോകം ഇനി കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. ആന്തരികമായി, ശ്രീ ശ്രീ രാധയോടും കൃഷ്ണനോടും അദ്ദേഹത്തിന് വളരെ ആസക്തനായിരുന്നു. അതിനാൽ, അദ്ദേഹം തന്റെ ജീവിതരീതിയിൽ വളരെ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നു, ഭൗതിക ജീവിതത്തിൽ അകപ്പെടാൻ ആഗ്രഹിക്കാതെ.
അവസാന ലീലകൾ
1915-ൽ ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി ഇഹലോകം വെടിഞ്ഞു. പിറ്റേന്ന്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏക ശിഷ്യയായ ശ്രീല ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി, കൽക്കട്ടയിൽ നിന്ന് വന്നപ്പോൾ, പ്രാദേശിക വൈഷ്ണവർ, കൂടുതലും സഹജിയർ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യാജർ, തന്റെ ഗുരു-മഹാരാജിന്റെ മൃതദേഹത്തിന് വേണ്ടി പോരാടുന്നത് കണ്ടു. അവരുടെ പ്രശസ്തിയും സമ്പാദ്യവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനായി അവരുടെ വീടുകൾക്ക് സമീപം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമാധി നിർമ്മിക്കാൻ എല്ലാവരും ആഗ്രഹിച്ചു.
ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി അങ്ങേയറ്റം കോപിക്കുകയും അവരെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ അനുവദിച്ചില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം ഒരു ബ്രഹ്മചാരി മാത്രമാണെന്നും സന്യാസിയല്ലാത്തതിനാൽ സമാധി സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും അവർ ശഠിച്ചു. സിംഹഗുരു എന്നു കൂടി അറിയപ്പെടുന്ന ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി ഠാക്കൂർ സഹജിയരെ വെല്ലുവിളിച്ചു- ഇവരിൽ ആരെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് ദിവസങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലും സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തിൽ തെറ്റായി സ്പർശിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ, അവർക്ക് മുന്നോട്ട് വന്ന് തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആത്മീയ ഗുരുവിന്റെ സമാധി സ്ഥാപിക്കാൻ അവകാശപ്പെടാം.
ഇതു കേട്ടപ്പോൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവർ ഓരോരുത്തരായി പോയി. ബാക്കി വന്ന കുറച്ച് ആളുകൾ ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതിഠാക്കൂറിനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗുരു-മഹാരാജിന്റെ അവസാന ആഗ്രഹം ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. പരിപാവനമായ ധൂളികളാൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നതിന് തന്റെ മൃതദേഹം പവിത്ര ധാമത്തിന്റെ തെരുവുകളിലൂടെ വലിച്ചിഴക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു എന്ന് അവർ വാദിച്ചു. ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി തിരിച്ചടിച്ചു, "ആരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരം എവിടേക്കും വലിച്ചിഴക്കാൻ പോകുന്നില്ല, മഹാപ്രഭു ഹരിദാസ് ഠാക്കൂറിന്റെ മൃതദേഹം വഹിച്ചതുപോലെ ഞാൻ എന്റെ തലയിൽ വഹിക്കും." ഈ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഒറ്റയ്ക്ക് തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഗുരു-മഹാരാജിന്റെ ശരീരം സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ പൂശി സൂക്ഷിച്ചു.
ശ്രീല ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി ഠാക്കൂർ ഗംഗയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് നവദ്വീപിന് സമീപം ശ്രീല ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജിയുടെ സമാധി സ്ഥാപിച്ചു. നദിയുടെ ഗതി മാറിയപ്പോൾ സമാധി മായാപൂരിലെ തന്നെ ചൈതന്യ മഠത്തിലേക്ക് മാറ്റേണ്ടി വന്നു. കൃഷ്ണലീലയിൽ അദ്ദേഹം ഗുണമഞ്ജരിയായി സേവിക്കുന്നു.
ശ്രീല ഗൗര കിശോർ ദാസ് ബാബാജി കീ ജയ്!
🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆
ഹരേ കൃഷ്ണ ഹരേ കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ ഹരേ ഹരേ
ഹരേ രാമ ഹരേ രാമ രാമ രാമ ഹരേ ഹരേ
ഹരേ കൃഷ്ണ 🙏
ഇതുപോലെയുള്ള ആത്മീയ വിഷയങ്ങൾ വായിക്കുവാനായി താഴെക്കാണുന്ന ലിങ്ക് പിൻതുടരുക .
ശുദ്ധ ഭക്തി വാട്സ്ആപ്പ് ഗ്രൂപ്പ്
.jpg){kind=small}
No comments:
Post a Comment